De Drom

In de raadsvergadering van 12 mei werd de raad de totale financiële verantwoording van het project de Drommedaris gepresenteerd. Onze conclusie is dat er een overschrijding is van alles bij elkaar een slordige half miljoen.

De definitieve financiële afwikkeling Vin overigens echt pas plaats bij de behandeling van de Najaarsnota 2015. Meer overschrijdingen zijn niet uit te sluiten.

De discussie in de raad spitste zich toe op de vraag van het college aan de raad om garant te staan, richting de aannemer, voor een bedrag van € 100.000,– voor de extra verzwaring van het elektra in het gebouw en de resultaten van het vervolgoverleg met alle partijen over de dekking van dit bedrag af te wachten.

Daar wilde eigenlijk niemand aan.

Met het besluit om de Drom op de wijze te verbouwen zoals dat nu gedaan is, werd op dat zelfde moment ook besloten dat er een mogelijk een overschrijding zou zijn.

De PvdA vindt dat de overschrijding van een ton op een fatsoenlijke manier moet worden opgelost ,zonder dat de gemeente en de Stichting Drommedaris met elkaar over straat rollen en daarmee in de krant te komen. Neem je verlies, maar kom voor die ton overschrijding met een fatsoenlijke oplossing waar nu nog geen dekking voor is.

Voor extra geld moet het college niet bij de PvdA zijn, want wij hebben altijd gepleit voor een financieel haalbaar project en hebben juist daarom altijd tegen deze wijze waarop de Drom verbouwd wordt gestemd.

Die fatsoenlijke oplossing bleek ver te zoeken, want een meningsverschil tussen de Stichting en de gemeente werd in de raad getrokken. We kwamen als raad op het niveau van uitvoer: de rol van scheidsrechter werd ons opgedrongen.

De coalitiepartijen kozen de kant van de wethouder en kwamen met dichtgetimmerd amendement en een motie. Spierballen taal ; het was allemaal de schuld van de Stichting Drommedaris, die moest betalen en ook de huur moest worden herzien gezien de huidige omstandigheden. Dat vond de PvdA op zijn minst onfatsoenlijk. We lopen hiermee zelfs het risico dat er een juridische procedure volgt, wat ons nog meer geld gaat kosten.

Windowedressing was het: een afleiding van een amendement van de SP (2012) dat er geen overschrijdingen op dit project mogen zijn. En aan dit amendement heeft wethouder Olierook gezien de overschrijdingen dus niet voldaan.

Vandaar dat ook de wethouder spierballen taal in raad over zijn dagelijkse uitvoerende taken sprak en de schuld van de overschrijding bij de Stichting neerlegde. Het resultaat van het vervolgoverleg was eigenlijk al op voorhand bepaald.

Een toontje lager was er niet bij.

Laten we wel wezen: mocht het zo zijn dat de Stichting Drommedaris “rupsje nooit genoeg” is, dan is het de gemeente die de slablaadjes serveert. Want zo zijn dan onze afspraken en regels en ons toezicht daarop. Waren die steviger dan kon je er niet doorheen eten. Dus enige zelfreflectie was van de wethouder, maar ook van de partijen die altijd voor dit project hadden gestemd, wel op zijn plaats geweest.

Niet alleen de coalitie vonden wij met hun motie onfatsoenlijk, maar ook de vooringenomen houding van de wethouder. Dat resulteerde uiteindelijk in een motie van wantrouwen vanuit de niet collegebonden partijen. Die motie hebben wij gesteund.

Het was allemaal te voorkomen geweest als de coalitie zich rustig had gehouden en zelf naar aanleiding van de laatste raadsbrief van het college aan had gegeven dat er, wegens een te korte voorbereidingstijd, nu geen mogelijkheden waren om hier vragen over te stellen. Dat het beter was dat de wethouder dit raadsvoorstel terug nam en in de lijn van de motie Delleman ,één en ander ging oplossen en dan bij de najaarsnota 2015 met een financiële afwikkeling te komen. De sfeer was er niet naar om daar als oppositie te komen. Er lagen immers al twee dichtgetimmerde amendementen. En met het amendement van de SP, dat er geen overschrijdingen zouden mogen zijn, raakt hun eigen wethouder verstrikt in het geweld van zijn eigen coalitie.